ไร่เสน่หาจองจำหัวใจ : บทที่ 5 ไร่ปานเทวา

นิยายเปิดเช่าและขาย

เรื่องไร่เสน่หาจองจำหัวใจ

 

อากาศยามเช้ากำลังกระจายความสดชื่น แสงอ่อนจากท้องฟ้าสาดส่องเข้ามาสัมผัสใบหน้าหญิงสาว จนคนกำลังหลับใหลต้องเปิดเปลือกตาและยันกายลุกขึ้นนั่ง ดวงตาขมุกขมัวมองผ่านหน้าต่างบานกระจกใส ตื่นใจกับเทือกเขาสลับซับซ้อนท่ามกลางแสงแดดอ่อนยามเช้า..ช่างเป็นทัศนียภาพสวยงาม

รัญชิดาอาบน้ำแต่งตัวสวมชุดเสื้อเชิ้ตเข้ารูปแขนสั้น เนื้อผ้าสีขาวปักลวดลายเป็นรูปดอกไม้เล็ก ๆ คู่กับกางเกงยีนขาสี่ส่วนสีน้ำเงินเข้ม ผมสวยถูกรวบหางม้า ทาแป้งบาง ๆ ทาปากสีชมพูอ่อน ๆ เสร็จแล้วเดินออกจากห้องลงบันไดมาสู่ชั้นล่าง ปฐพีนั่งอ่านหนังสือพิมพ์รอเธออยู่ที่โต๊ะอาหาร ป้ามาลัย บัว และนางยืนเยื้องไปทางด้านหลัง ป้าแม่บ้านส่งยิ้มเจื่อนบ่งบอกถึงสภาวะไม่ค่อยจะดี ส่วนบัวยังคงยิ้มกว้างเบิกบานที่ได้มองใบหน้าสวย ๆ ของนายหญิงสาว พร้อมส่งเสียงกระซิบกระซาบกับนางพอให้ได้ยินว่า เกิดชาติหน้าฉันใดขอให้สวยได้สักครึ่งของนายหญิงเถิด

รัญชิดาหย่อนกายลงนั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม เธอรู้ตัวว่าต้องถูกปฐพีตำหนิเรื่องตื่นสาย จึงพยายามควบคุมใจไม่ให้หวาดหวั่น และพร้อมรับมือกับสถานการณ์ที่ต้องเผชิญ

“ดูเหมือนนี่คงจะต้องเป็นบทเรียนแรกของการปรับตัว” ปฐพีส่งหนังสือพิมพ์ในมือให้ป้ามาลัยรับไปถือไว้

“ต่อไปฉันจะตื่นให้ทันคุณค่ะ”  พูดจบ เธอตั้งตารอฟังว่าเขาจะพูดกลับมาอย่างไรอีก

 “มัวแต่ฝันถึงอิสรภาพเพลินจนลืมตื่นนะสิ” ภายในดวงตาคมมีแววยิ้มเยาะ ขณะมือขยับจับช้อนเริ่มรับประทานอาหาร

“คุณจะคิดยังไงก็ได้ค่ะ” รัญชิดาเกร็งมือ เกิดความรู้สึกเอือมระอากับถ้อยคำของผู้ชายคนนี้ ก่อนหน้าเธอคิดว่าพร้อมปรับตัวรับฟังคำสั่งจากเขาอย่างว่าง่าย แต่มาได้ยินคำตอแยถึงอิสรภาพกันแบบนี้ มันทำให้เธอคิดเคืองจนไม่อยากจะอ่อนข้อให้เขาเลยทีเดียว บรรยากาศระหว่างรับประทานอาหารเช้า จึงดำเนินไปอย่างเงียบ ๆ ชวนให้รู้สึกอึดอัด

ปฐพีจับจ้องใบหน้านิ่งงันของหญิงสาว สะใจอยู่มากกับการได้พลิกผันชีวิตผู้หญิงไฮโซคนหนึ่งที่เคยแต่เดินบนเส้นทางชนชั้น แวดล้อมด้วยวัตถุหรูและคบหาแต่คนอยู่ในสังคมเดียวกัน ให้มาดำเนินชีวิตบนวิถีชนบทแห่งนี้

ชายหนุ่มรวบช้อน จากนั้นสั่งให้บัวชงกาแฟ ก่อนจะเบนสายตามาหาหญิงสาวและเอ่ยเสียงห้าวสั่งการ

“รัญชิดา กินเสร็จแล้วตามฉันขึ้นไปห้องทำงาน”

“ค่ะ” เธอตอบรับเสียงแผ่วและรวบช้อนบ้าง ทั้งที่เพิ่งจะตักอาหารใส่ปากไม่กี่คำ

หญิงสาวปรายตามองร่างสูงใหญ่เดินห่างโต๊ะอาหารออกไป พลางคิดว่า  เธอไม่มีทางหลีกเร้นชะตากรรมนี้พ้น ฉะนั้นคงต้องพยายามทำใจยอมรับคำบัญชาจากเขา เพื่อความสบายใจเสียดีกว่า

“ป้าดีใจค่ะที่บ้านไร่ได้คุณรัญมาเป็นนายหญิง เออ ยังไงก็อดทนสักนิดนะคะ แล้วทุกอย่างจะดีขึ้นเอง”

รัญชิดาจับน้ำเสียงห่วงใยของป้าแม่บ้านที่มีต่อเธอได้ คำปลอบอ่อนโยนนั้นคงคาดหวังทำลายบรรยากาศชวนอึดอัดใจยามเช้า เธอแค่นเสียงหัวเราะก่อนเอ่ยขอบคุณและลุกตามเจ้านายตัวใหญ่ไป

นาทีต่อมารัญชิดาหยุดยืนหน้าห้องทำงานของปฐพี ซึ่งอยู่ติดกับห้องที่ประตูเปิดทิ้งไว้ทำให้มองเห็นว่าข้างในเป็นห้องหนังสือ เธอยกมือขึ้นเคาะประตู ได้ยินคนข้างในอนุญาตจึงเปิดเข้าไป

หญิงสาวยืนอยู่บนพื้นที่ห้องสี่เหลี่ยมผืนผ้า สายตากวาดสำรวจอย่างคร่าว ๆ สังเกตเห็นบนชั้นติดผนัง หรือแม้แต่บนโต๊ะทำงานล้วนเต็มไปด้วยเอกสาร เมื่อได้ยินเสียงเขาพูดขึ้น เธอจึงหยุดสายตาที่แผ่นหลังของคนร่างสูงซึ่งยืนหันหลังมองออกไปภายนอกหน้าต่าง

“เธอคงไม่คิดว่าการเป็นนายหญิงจะต้องนั่งกินนอนกินหรอกนะ”

“ฉันไม่เคยคิดว่าตัวเองจะมาอยู่อย่างไร้ค่าแบบนั้นหรอกค่ะ” รัญชิดานึกฉุน คนอะไรหาเรื่องมาพูดแดกดันกันได้ตลอด

“คิดได้ก็ดี งั้นเอาแฟ้มพวกนี้ไปศึกษาซะ” เขาหันกลับมา พยักพเยิดให้เธอมองไปที่แฟ้มเอกสารบนโต๊ะ

รัญชิดาเอื้อมมือไปหอบแฟ้มขึ้นมาแต่โดยดี อ่านหน้ากระดาษที่แปะไว้บนแฟ้ม ‘สายพันธุ์องุ่น’ พร้อมสูดหายใจเตรียมพร้อมรับวิถีชีวิตรูปแบบใหม่

“เธอต้องทำงานในไร่เหมือนคนอื่น ๆ ฉันมีเวลาให้เธอศึกษาสายพันธุ์องุ่นอย่างคร่าว ๆ จากนั้นเราจะเดินทางไปที่ไร่ด้วยกัน”

รัญชิดาตื่นเต้นหลังจากฟังชายหนุ่มพูดจบ ไร่องุ่น! ให้ตายสิ เธอกำลังจะได้ยืนอยู่ท่ามกลางดงองุ่น หัวใจรื่นรมย์ราวจะได้เข้าไปท่องเที่ยวในแดนเนรมิต ทว่าความรื่นรมย์กลับถูกหยุดด้วยถ้อยคำขู่ส่งท้ายว่า

“อย่าลิงโลดไป เพราะเธอยังไม่เห็นว่างานในไร่มันลำบากแค่ไหน ลำบากจนเธอจะไม่มีเวลามานอนฝันหวานถึงอิสรภาพเลยล่ะ”

‘อีกแล้ว’ หญิงสาวย่นคิ้วให้กับรอยยิ้มเยาะที่จุดตรงมุมปากหนานั่น เฮอะ! ผู้ชายคนนี้เกิดมาเพื่อทำลายความฝันของคนอื่นแท้เชียว  ขณะนั้นกาแฟส่งกลิ่นหอมอบอวลเข้ามา รัญชิดาใช้จังหวะตอนบัวถือถาดกาแฟมาเสิร์ฟ หอบแฟ้มเดินลิ่วออกมาภายนอกทันที

ใบหน้าตึงกับอารมณ์บูดบึ้งของหญิงสาว ส่งผลให้แฟ้มในมือถูกโยนกระแทกไปบนที่นอน พร้อมเสียงสบถออกมาด้วยความโมโห “ผู้ชายปากร้าย! คอยดูนะ สักวัน ฉันจะทำให้คุณต้องรับผลจากความปากร้ายของตัวเอง!”

เพราะสำหรับเธอแล้วการเป็นคนงานในไร่องุ่น มันไม่ได้ทำให้เธอวิตกกังวลแต่อย่างใด ในเมื่อเธอยอมรับชะตาชีวิตที่พลิกผันได้ ใจเธอก็เข้มแข็งพอจะพิสูจน์ให้เขาเห็นถึงความสามารถในบทบาทใหม่ที่เธอกำลังเริ่มต้น  และเธอจะไม่มีวันให้เขายิ้มเยาะใส่หน้าเธอได้อีก ริมฝีปากอิ่มผุดรอยยิ้มอย่างมีหวังขณะมือเรียวเอื้อมหยิบแฟ้มขึ้นมาถือในมืออีกครั้ง

ไร่ ‘ปานเทวา’ แสงอ่อนจากดวงอาทิตย์เหมือนกระจกสะท้อนจากบนฟากฟ้าสาดแสงสว่างตาลงสู่พื้นดิน  ทั่วบริเวณพื้นที่ไร่กว้างขวางแห่งนี้ บางมุมมีคนงานกำลังพรวนดินขึ้นเป็นแปลงแถวยาว และบางแปลงมีต้นองุ่นแตกใบสีเขียวอ่อน ซึ่งพื้นที่ส่วนใหญ่ที่เห็นต่างมีใบองุ่นบานสะพรั่งรองรับผลพวงดกครึ้ม

รัญชิดาก้าวลงจากรถกระบะพร้อมหนุ่มเจ้าของไร่ ดวงตากลมมนเบิกกว้างตะลึงงันกับพวงองุ่นสะพรั่งสุดลูกหูลูกตา เธอคิดว่า ณ ที่แห่งนี้ช่างเหมือนสวนสวรรค์ในเทพนิยาย

“สวยจัง”

ปฐพีชำเลืองมองคนข้างกายพึมพำแวบหนึ่ง แล้วหันไปสนใจชายวัยกลางคนรูปร่างบึกบึนแต่งกายด้วยชุดเสื้อเชิ้ตกับกางเกงยีนสีซีดจาง มีดินโคลนเปรอะเปื้อนอยู่เป็นหย่อม ๆ

“ฝั่งนั้นเรียบร้อยดีมั้ยอาคำมูล?” เขาเอ่ยถามบุคคลผู้มีบรรพบุรุษทำงานในไร่สืบต่อกันมาชั่วอายุคน

“เรียบร้อยดี อาเพิ่มจำนวนคนเฝ้าตอนกลางคืนอีกสิบคน” คำมูลกล่าวรายงาน  และส่งยิ้มเป็นมิตรต่อหญิงสาว

“รัญชิดา นี่อาคำมูล เป็นหัวหน้าคนงาน มีสิทธิ์สั่งการทุกอย่างแทนในเวลาฉันไม่อยู่” ปฐพีหันมาแนะนำพร้อมบ่งบอกถึงสิทธิหน้าที่ของบุคคลตรงหน้า คล้ายกำชับต่อเธออีกทีว่า ถ้าเขาไม่อยู่ยังมีอาคำมูลจับตาดูความเคลื่อนไหวของเธอ

“สวัสดีค่ะอาคำมูล” รัญชิดาไม่ทันคิดว่าควรจะเรียกแทนชายตรงหน้าว่าอย่างไร จึงเรียกเช่นเดียวกับปฐพี เมื่อเห็นว่าเขาไม่ทักท้วงอะไรเธอจึงวางใจ

“ไร่ปานเทวามีนายหญิงสวยขนาดนี้ องุ่นคงขึ้นงามตลอดปีแน่” คำมูลไม่ได้กล่าวเกินจริง เพราะหญิงสาวรุ่นตรงหน้าเป็นผู้หญิงสวยไร้ที่ติ

“เป็นอย่างนั้นได้ก็ดี แต่องุ่นต้องใส่ปุ๋ยนะครับอา ไม่ได้หว่านด้วยเสน่ห์ผู้หญิง” ปฐพีตวัดหางตาเห็นริมฝีปากอิ่มยิ้มระรื่นแล้วนึกหมั่นไส้ ก่อนมองผ่านไปกลุ่มคนงานกำลังพลิกหน้าดินตาก

คำมูลประเมินสายตาเจ้านายที่มองจำนวนคนงานน้อยกว่าปกติแล้ว จึงอธิบาย “วันนี้เหลือคนงานไม่กี่คนลงแปลงนี้ เพราะส่วนใหญ่ให้ไปทำทางฝั่งตะวันตก”

“เมื่อคืนพวกเขาคงเหนื่อย ปล่อยให้พักผ่อนกันสักวันเถอะ” ปฐพีให้เหตุผล เพราะเขาจะเข้มงวดเฉพาะในชั่วโมงงาน แต่บางครั้งถ้ามีเหตุการณ์ฉุกเฉินเขาจะอะลุ้มอล่วยบ้าง

“แปลงนี้ก็คงเสร็จช้ากว่าแปลงอื่น” คำมูลกล่าว เพราะแต่ละแปลงต่างมีกำหนดเวลาลงงาน

“มันก็ไม่แน่ ก็วันนี้อามีคนงานเพิ่มอีกหนึ่งคนนี่” ปฐพีพูดจบ ผู้อาวุโสกว่าพยักหน้ารับรู้และไม่ได้ติดใจสงสัยอะไร ขณะที่ปฐพีเบนสายตามามองใบหน้าเรียบเฉยแวบหนึ่งก่อนประกาศ

“จากวันนี้ นายหญิงรัญจะมาช่วยลงแปลงปลูกทุกวัน ขอให้ทุกคนช่วยสอนงานนายหญิงด้วย” แววตาขรึมซุกซ่อนความพอใจ เมื่อคาดการณ์ว่าผู้หญิงรูปร่างบอบบางคงทนต่อสภาวะอากาศร้อนระอุได้ไม่นาน จะต้องเผยธาตุแท้ของความเป็นลูกผู้ดีไม่ติดดินและก่อความวุ่นวายใจให้กับคนงานแน่ ถึงเวลานั้นเมื่อไหร่ เขาจะให้เหตุผลว่าเป็นเพราะคำดูถูกดูแคลนที่เจ้าหล่อนมีต่อหนุ่มชาวไร่ จึงต้องเผชิญผลกรรมเช่นนี้

“นึกว่านายจะเข้ามาช่วงบ่ายเสียอีก” หญิงร่างท้วมวัยสี่สิบปี กล่าวปนยิ้มขณะเดินมาใกล้และส่งสายตามองสนอกสนใจร่างงามข้างกายนายหนุ่ม

“ก็ว่าจะเข้าบ่ายแต่เช้านี้ผมมีเรื่องต้องไปสะสาง อีกอย่างผมมีคนงานขุดดินที่อยากฝากให้พี่นุชช่วยดูแล” เขาเบนสายตามาทางคนข้าง ๆ ก่อนกล่าวแนะนำ “พี่นุชเป็นหัวหน้าคนงานหญิง ดูแลบัญชีเบิกจ่ายและบัญชีวัสดุอุปกรณ์ สิ่งที่เธอต้องทำคือหลังจากพลิกหน้าดินเสร็จ เธอจะต้องมาเป็นผู้ช่วยพี่นุชทำบัญชี”

น้ำเสียงสั่งการไร้ซึ่งความอ่อนโยน นงนุชหัวหน้าคนงานหญิงที่มีรอยยิ้มสดใสถึงกลับยิ้มเจื่อนลง

“ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะพี่นุช” รัญชิดายกมือไหว้หญิงที่มากวัยกว่าและเรียกแทนตัวอีกฝ่ายว่าพี่เหมือนปฐพี ซึ่งนงนุชรีบรับไหว้พร้อมกุมมือเธอลงด้วยความเกรงใจ

“อย่าไหว้นุชเลยค่ะนายหญิง เออ มือนายหญิงนุ่มจัง” นงนุชกล่าวพร้อมสำรวจร่างเล็กซึ่งใบหน้าสวยผูกผมเผยเครื่องเครางดงาม และแม้จะอยู่ในชุดวัยรุ่นดูสะอาดตา สวมรองเท้าแตะธรรมดา แต่ความเป็นลูกผู้ดีมีสกุลยังเด่นชัด

นงนุชมองแล้วถอนใจ เพราะไม่ว่าดูอย่างไรใจเธอก็หาได้มีความเห็นเดียวกับเจ้านาย ที่จะให้นายหญิงสาวมาทำงานขุดดิน

ปฐพีสังเกตเห็นสายตาขัดแย้งของสาวรุ่นพี่ และรู้ว่าต้องผจญกับสายตาไม่เห็นด้วยอีกมากมาย แต่เพื่อความหวังของปรเมศร์ เขาจะต้องทำให้รัญชิดาลงมือปลูกองุ่นให้โตในพื้นที่ไร่แห่งนี้ให้ได้

“ลงมือทำงานเถอะสายมากจะพลิกหน้าดินไม่ทันแดด”

แม้ใจจะคิดค้านเจ้านาย แต่ได้รับคำสั่งแล้วคำมูลและนงนุชจำต้องปฏิบัติตาม ทั้งสองพารัญชิดามายังแปลงปลูกที่มีเหล่าคนงานหญิงกำลังขะมักเขม้นงานดินอยู่สี่คน ซึ่งดินขุดขึ้นมากำลังถูกเกลี่ยเพื่อแผ่ตาก  เธอมองสักพักก่อนหันกลับไปเห็นเพียงแผ่นหลังกว้างของปฐพีหายลับเข้าไปในรถกระบะ จากนั้นขับออกไป ปฐพีคงไปสะสางงานตามที่บอกนงนุช เธอหันกลับมาเมื่อได้ยินเสียงคำมูลกล่าว

“ดินพวกนี้เป็นดินที่ทำการเก็บเกี่ยวผลมาพักหนึ่งแล้ว และถ้าจะทำแปลงปลูกใหม่จะต้องขุดดินมาตากก่อน ตากไว้หนึ่งสัปดาห์ หรือรอจนแน่ใจว่าดินแห้งสนิทเพราะองุ่นไม่ชอบดินเหนียว จากนั้นจึงจะนำมาใช้งาน”

สิ่งที่คำมูลบอกถือเป็นความรู้การปลูกองุ่นขั้นพื้นฐาน คำมูลบอกเล่าทฤษฎีทุกขั้นตอนอย่างคร่าว ๆ เขาจึงให้เธอลงมือปฏิบัติโดยมีนงนุชคอยให้คำแนะนำอยู่ข้าง ๆ  ผ่านไปไม่เท่าไหร่ดินที่เธอขุดขึ้นมาเป็นกองเล็ก ๆ เรียกเหงื่อจนท่วมตัวทีเดียว

“ฉันว่าต้นองุ่นมันจะตายตั้งแต่ยังอยู่ในดินแน่ๆ แค่เห็นการเริ่มต้นฉันยังทำได้ไม่ดีเลย” แสงแดดยามสายที่เริ่มร้อนแรงมากขึ้น ส่งผลให้แก้มนวลมีสีแดงปลั่ง ใบหน้าสวย ๆ มีเหงื่อไหลไคลย้อย แต่ยังเผยยิ้มสดใส

คำมูลและนงนุชยิ้มให้กำลังใจ รู้สึกทึ่งกับนายหญิงสาวที่ช่วยคนงานพลิกหน้าดินขึ้นมาตาก โดยไม่ปริปากบ่นเรื่องความร้อนของแสงแดดเลยสักคำ

“ไม่ต้องห่วงหรอกนายหญิง พวกเราต่างต้องช่วยกัน เพราะการเพาะปลูกมันสำคัญทุกขั้นตอน” คำมูลกล่าว อย่างชื่นชมความไม่ย่อท้อของอีกฝ่าย แม้ตอนแรกจะนึกค้านการกระทำของเจ้านายหนุ่ม แต่ลึก ๆ กลับรู้สึกพอใจที่เจ้านายได้นายหญิงแสนสวยที่ไม่รังเกียจดินโคลน

 ส่วนทางด้านปฐพี ชายหนุ่มขับรถมาบ้านไร่เรืองเดชพร้อมกับเมฆที่นั่งอยู่กระบะหลัง  เขาทำตามที่พูดไว้คือให้เมฆเบิกเงินล่วงหน้าเพื่อมาชำระหนี้ให้เมธี รถหยุดลงตรงด้านหน้าทางเข้า เมฆลงไปเพียงลำพังส่วนเขานั่งรออยู่ในรถ ระหว่างนั้นเขาเห็นชายคนหนึ่งที่คุ้นหน้าคุ้นตาเดินออกมาจากอาณาเขตบ้านไร่ด้วยท่าทางลุกลี้ลุกลน เหมือนหวาดกลัวอะไรบางอย่าง ก่อนจะหลุบหายเข้าไปในรถเก๋งกลางเก่ากลางใหม่และขับสวนเขาออกไปอย่างเร็ว

‘คนในสำนักงานนักสืบ?’ เมื่อจำบุคคลนั้นได้ ปฐพีก็นึกแปลกใจ เหตุใดบุคคลดังกล่าวจึงมาป้วนเปี้ยนอยู่ในบ้านไร่ของเมธี..?

 

 ราคาขาย: 200 + 40 = 240 บาท 

(พื้นที่ห่างไกลลงทะเบียน)

 

ราคาเช่า : เช่าเหมา  7 วัน ราคา 10%ของราคาปก ไร่เสน่หาจองจำหัวใจราคาปก 319x10%=31 บาท + ค่าส่ง 40 = 71บาท

(เฉพาะพื้นที่ห่างไกลลงทะเบียน)

ซึ่ง ยอดยืม 31 บาทจะหักจากค่ามัดจำที่ผู้ยืมต้องจ่ายตามราคาปกก่อนคือ 319 บาท ต่อเมื่อส่งหนังสือคืนร้านแล้ว ทางร้านจะโอนคืนส่วนที่หักค่ายืมแล้วค่ะ

หมายเหตุ : ยืมได้ครั้งละไม่เกิน 2 เล่ม ส่งคืนตามวันที่ระบุ ถ้าเลยกำหนดส่งสองวันขอหักยอดที่จะโอนคืนวันละ 2 บาทค่ะ และขอย้ำว่าต้องวางมัดจำตามราคาปกทุกเล่มค่ะ