"ร่เสน่หาจองจำหัวใจ : บทที่ 10 ปริศนาริมธาร

 

นิยายเปิดเช่าและขาย

เรื่องไร่เสน่หาจองจำหัวใจ

 

 

 สามวันผ่านมา ทุกวันรุ่งขึ้นรัญชิดาจะต้องตื่นแต่เช้าตรู่ เร่งรีบแต่งตัวและลงมารับประทานอาหารเช้าพร้อมปฐพี เพื่อเดินทางเข้าพื้นที่ไร่ด้วยกัน ซึ่งหลังจากเขาทำให้หัวใจของเธอเต้นระส่ำส่ายภายในห้องหนังสือคืนนั้นแล้ว เธอก็แทบจะไม่ได้ต่อล้อต่อเถียงกับเขาอีก หรือพูดอีกทีก็คือเธอคอยหลบหน้าเขานั่นเอง

ตัวเขาก็คงรู้จึงปล่อยให้เธอทำงานอยู่กับคนงาน ส่วนเขาคอยยืนดูห่าง ๆ จนกระทั่งเธอและคนงานช่วยกันพลิกหน้าดินจนหมดแปลง

ช่วงรอหน้าดินแห้งหญิงสาวต้องมารับหน้าที่เป็นผู้ช่วยนงนุชลงบัญชีวัสดุอุปกรณ์ภายในห้องลงงาน..ห้องลงงานคือพื้นที่สี่เหลี่ยมอยู่อีกซีกหนึ่งของเพิงพัก โดยมีผนังปูนกั้นสามด้านเปิดโล่งด้านหน้า มีโต๊ะทำงานอยู่สองโต๊ะระบุหัวหน้าคนงานชายและหัวหน้าคนงานหญิง

รัญชิดานั่งโต๊ะทำงานของอาคำมูลที่ระบุหัวหน้าคนงานชาย นั่งคู่กับนงนุชที่ลงมือสอนให้เธอตรวจนับจำนวนวัสดุอุปกรณ์รวมทั้งวัตถุดิบต่าง ๆ แล้วลงจำนวนดิบ ก่อนจะส่งเป็นเอกสารต่อสำนักงานปานเทวาซึ่งตั้งอยู่ในเมือง ได้ลงยอดบัญชีหลักเพื่อใช้ในการตรวจสอบต่อไป

“หวังว่าคราวนี้นายหญิงคงไม่คิดว่านายใหญ่มองจับผิดอีกนะคะ” นงนุชสังเกตเห็นนายหญิงสาวย่นคิ้ว จึงเอ่ยถาม จากนั้นใบหน้าของหัวหน้าคนงานหญิงปรากฏความเบิกบาน เมื่อสายตาจ้องจับไปที่คนตัวใหญ่ผู้เป็นสาเหตุ

แววตานงนุชซุกซ่อนความขบขัน ในเมื่อเธอเงยหน้าขึ้นทีไรก็จะเจอกับดวงตาคมของนายหนุ่มที่ยืนดูงานอยู่นอกอาคาร พอเธอสะกิดบอกนายหญิงสาว อีกฝ่ายกลับบอกว่าเขาแค่มองจับผิดตนเท่านั้น ความแปลกใจกับท่าทางที่เห็นสองนายคอยจด ๆ จ้อง ๆ กันอยู่ และไม่พูดไม่จาแทบจะไม่เข้าใกล้กันเลย สร้างความสนใจใคร่รู้แก่เธอยิ่งนัก จนต้องคอยลอบมองอากัปกิริยาทั้งสองฝ่ายเป็นระยะ ๆ

“เขาอาจจะมองใคร แล้วบังเอิญหันมาทางนี้ก็ได้ค่ะพี่นุช” รัญชิดารู้สึกอึดอัดประสมกับความขัดเขิน เธอรู้ว่าเขาลอบมองเธออยู่ เพราะเงยหน้าครั้งใดก็จะสบกับนัยน์ตาคมทุกที เพียงแต่เธอไม่รู้ว่าการมองของเขามันมีความหมายอย่างไรเท่านั้น

“เอาเถอะค่ะ ฉันแค่ล้อเล่น” นงนุชหัวเราะเบาๆ ขณะเห็นนายหญิงสาวแสร้งก้มหน้าให้ความสนใจกับการลงงานวัสดุอุปกรณ์ในสมุดบัญชี

ส่วนชายหนุ่มที่ถูกพาดพิง เขาเปลี่ยนจากมองแปลงปลูกไปให้ความสนใจคนง่วนกับการลงบัญชี ทุกวันนี้ปฐพีต้องเผชิญกับความสับสนเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ในโอกาสที่เขาใกล้ชิดกับภรรยาสาว ซึ่งภรรยาจำเลยคนนี้กำลังทำให้ความตั้งใจของเขาไขว้เขวเพราะเผลอใจหวั่นไหว จนต้องตอกย้ำใจตัวเองบ่อยครั้งว่าเขามิใช่เจ้าของหล่อนอย่างแท้จริง

 “นาย! ระวังดินครับ!” เสียงร้องเตือนของคนงานชาย ดึงสติสัมปชัญญะของปฐพีกลับคืนมา

ร่างสูงใหญ่เบี่ยงตัวหลบก้อนดินที่กระเด็นมาเกือบถึงตัว เขาเหม่อมองรัญชิดาจนเพลิน อีกทั้งสะดุดตาสีหน้ากลั้นยิ้มของนงนุช ที่คล้ายจะหยอกเย้าผู้ช่วยสาวคนใหม่อย่างออกรส ภาพตรงหน้าทำให้เขาสนใจจนลืมว่าตนยืนอยู่ท่ามกลางแปลงดินที่คนงานกำลังผสมปุ๋ยกัน

“ไม่เป็นไร ทำต่อไปเลย” ปฐพีเอ่ยบอก ไม่ถือสาขณะคนงานวางจอบในมือเพื่อมาขอโทษขอโพย เพราะนั่นไม่ได้ทำให้เขารู้สึกเสียศูนย์ ได้เท่ากับการหันมาสบสายตาอ่านใจของชายผู้ผ่านโลกมาค่อนชีวิต‘อาคำมูล’ และก่อนที่เขาจะถูกอ่านไปมากกว่านี้ เขารีบเดินหนีเสียดีกว่า

คำมูลมองชายหนุ่มที่เขารักเสมือนลูก พร้อมพออกพอใจกับสัญชาตญาณการคาดเดาของตน ด้วยการเก็บเกี่ยวประสบการณ์ชีวิตมานาน ทำให้คำมูลพอจะมองออกว่าภายในแววตาของนายหนุ่ม มันฉายถึงความรู้สึกอย่างไรต่อภรรยาในนาม

ไม่มีสิ่งใดรอดพ้นสายตาชายผู้ดูแลปฐพีตั้งแต่วัยเด็ก จนกระทั่งเติบโตเป็นหนุ่มเจ้าของไร่ที่แข็งแกร่ง ซึ่งนอกจากความทะนงองอาจเป็นที่เคารพยำเกรงของเหล่าคนงานแล้ว ปฐพียังเป็นชายหนุ่มสมบูรณ์เพียบพร้อม เป็นที่นับหน้าถือตาของคนในพื้นที่ที่อยู่ติดเขาใหญ่ไม่ผิดแผกกับผู้เป็นบิดาเลย

‘นี่แหละหนา ที่เขาเรียกว่าต้องเสน่ห์นาง’ คำมูลเปรยขึ้นในใจขณะยกมือขึ้นขยับหมวกปีก สายตาจับตามแผ่นหลังคนร่างสูงใหญ่ ที่รีบเดินหนีห่าง เพราะกลัวความลับปิดไม่มิดของตนจะถูกเปิดเผย

พักเที่ยง..รัญชิดาชะเง้อมองหาปฐพี แต่ครึ่งชั่วโมงผ่านไปปฐพีก็ยังไม่มีวี่แววจะมา เมื่อชายหนุ่มขู่เธอว่าถ้ายังขืนให้เขาต้องออกแรงตามมากินข้าว เขาจะทิ้งให้เธอหิ้วท้องรอกินมื้อเย็นทีเดียวที่บ้านไร่ ฉะนั้นวันนี้เธอจึงเป็นฝ่ายมานั่งรอ

หญิงสาวเอนหลังพิงเสาซีเมนต์ที่ค้ำเพิง สายตากวาดมองสำรับอาหารฝีมือแสนอร่อยของป้ามาลัย จากนั้นสังเกตเห็นคนงานกินเสร็จกันไปหลายคน และเริ่มมองหามุมนอนหลับพักเอาแรง

“ไปอยู่ที่ไหนของเขานะ ทีเมื่อวานทำมาขู่” เสียงหวานบ่นอุบ ต่อเมื่อต้องนั่งรอเฉย ๆ ใจมันก็พลอยล่องลอยไปหาค้างองุ่นนั้นอีก ตอนทำงานเธอมองเห็นมันอยู่ลิบ ๆ ว่ามีผลพวงขึ้นดกเพียงใด และใจถวิลหาเช่นนี้หญิงสาวจึงคิดว่าไหน ๆ ปฐพียังไม่มา และตัวเธอเองยังไม่หิว ก็น่าจะถือโอกาสไปเยี่ยมเยือนองุ่นค้างนั้นสักหน่อยดีกว่า

ร่างเล็กดีดตัวลุกขึ้นยืน พร้อมก้าวฉับ ๆ ไปค้างเป้าหมายทันที ก่อนจะหยุดยืนตรงหน้าค้าง ที่ดูจะมีพวงองุ่นดกมากกว่าเก่า หญิงสาวไม่รอช้าเพราะโอกาสจะแวะมามีน้อย เธอเข้าไปฝังตัวอยู่ข้างในและเอื้อมเด็ดผลพวงใส่ปากอย่างเอร็ดอร่อย

ปฐพีเร่งฝีเท้าเพื่อตรงไปเพิงพัก ใจนึกเป็นห่วงว่าอีกคนจะนั่งทนหิวจนไส้กิ่วไปเสียก่อน ทว่าเท้าที่กำลังก้าวถี่กลับหยุดลงหน้าค้างองุ่น เมื่อสายตาสะดุดกับร่างที่ขยับเคลื่อนไหวอยู่ในนั้น ซึ่งเดาไม่ยากเลยว่าร่างที่อยู่นั้นเป็นใคร เพราะมีเพียงคนเดียวที่ชอบแวะเวียนมาฝังตัวอยู่ในค้างนี้

“รัญชิดา” เสียงอ่อนโยนเรียกผู้ที่กำลังเพลินกับผลองุ่นเบา ๆ และเห็นว่าผู้ถูกเรียกหันกลับมาทำตาโตตกใจ

“คุณปฐพี..” รัญชิดาอุทานเสียงแผ่ว เผลอปล่อยองุ่นร่วงจากมือ ขณะบ่นในใจ ‘มากินองุ่นค้างนี้ทีไรจะต้องเจอเขายืนอยู่ข้างหลังทุกทีเลย’

“ฉันแค่เดินผ่านมา ไม่ตั้งใจทำให้เธอตกใจ” น้ำเสียงชายหนุ่มอ่อนโยนกว่าทุกครั้ง ซึ่งตัวเขาเองยังนึกแปลกใจ

“ฉันใช้เวลาในค้างองุ่น รอกินข้าวพร้อมคุณค่ะ” รัญชิดาให้เหตุผล ใจก็คิดวิตกจะถูกเขาต่อว่าหรือเปล่าที่ชอบมาวุ่นวายกับค้างองุ่นแห่งนี้ เพราะดูเหมือนเขาจะหวงค้างนี้แตกต่างจากค้างอื่น ซึ่งไม่รู้ว่าเธอเข้าใจไปเองหรือเปล่า

“ฉันเดินไปดูแปลงงานทางฟากโน้นเพลินไปหน่อย คราวหน้า ถ้าเห็นว่าเลยเวลาไปมากเธอก็กินไปก่อนก็ได้”

“คุณเลยเวลาแบบนี้ไม่ได้ ถึงเวลากินก็ต้องมากิน อาหารมีให้มื้อเดียวถ้าไม่กินต้องหิ้วท้องรอกินรอบเย็น รอไหวก็เอาสิ” เธอแสร้งทำน้ำเสียงขึงขังขู่เลียนแบบ ซึ่งคนฟังชะงักงันเลยทีเดียว  

‘ผู้หญิงคนนี้กล้าย้อนรอยคำพูดของเขา’ รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าหล่อเหลาขณะนึกถึงถ้อยคำที่เคยใช้ขู่อีกฝ่าย หลังจากต้องตามกันมากินข้าวสองวัน

“ทำงานอยู่บนพื้นที่กว่าห้าพันไร่ ใครจะทนหิวไหวล่ะ” เขาว่า และนึกสนุกกับการเปิดฉากด้วยอารมณ์ขัน ที่ผ่านมาปฐพีจำต้องหลีกเลี่ยงที่จะอยู่ใกล้กับรัญชิดาอย่างในห้องหนังสืออีก จนกระทั่งตอนนี้เขาเพิ่งรู้ว่าจะหนีอย่างไรก็ไม่พ้นความถวิลหาใบหน้านวลอยู่ดี

‘ไม่โกรธหรือนี่’ รัญชิดาก้มหน้ายิ้ม นอกจากชายหนุ่มมาดเข้มไม่ถือสาคำยอกย้อนแล้วยังทำท่าเห็นด้วยกับเธออีก

“นายหญิงรัญ อยู่แถวนี้หรือเปล่า?”

เสียงคำมูลดังใกล้เข้ามา ทำให้ทั้งสองหยุดสนทนาและหันไปมองการมาของเขา ร่างบึกบึนของหัวหน้าคนงานผู้อาวุโสกว่าปรากฏอยู่หน้าค้าง เธอส่งยิ้มหวานขอบคุณในความห่วงใยของเขา

“อยู่กับนายหรอกหรือครับ ผมเห็นอาหารกลางวันยังวางอยู่เหมือนเดิม เลยเป็นห่วง” คำมูลอธิบาย ใบหน้าของเขาค่อย ๆ คลายริ้วรอยกังวลลง

“เรากำลังจะไปกินอยู่พอดี” ปฐพีกล่าว และบอกคำมูลว่า “กินข้าวเสร็จแล้ว ผมตั้งใจจะเข้าเมืองไปดูวัตถุดิบมาเพิ่ม อาจจะกลับเข้าไร่ช้าหน่อย อาช่วยคุมแปลงด้านตะวันตกด้วย”

รัญชิดามองคำมูลพยักหน้าตอบรับ และสังเกตเห็นดวงตาดำเป็นประกาย

“ส่วนเธอ จะไปด้วยก็ได้” เขาบอก

ชายหนุ่มก้าวนำออกจากค้าง ไม่ปล่อยโอกาสให้คนฟังได้ตอบรับหรือปฏิเสธ ซึ่งตัวเธอก็กำลังงง ๆ กับเจตนาที่เขาชวนเมื่อครู่ ว่าอยากให้เธอไปด้วยจริง ๆ หรือเพียงบอกให้รับรู้ว่าเขาจะไปไหนเท่านั้น

“ชวนกันทั้งทีก็ไม่รู้จักพูดชวนกันตรง ๆ” เธอบ่นไล่หลัง ก่อนส่งยิ้มและเดินผ่านคำมูลเพื่อตามคนตัวใหญ่ไป ในช่วงเวลานั้นเองเธอจับความกังวลบนใบหน้าหัวหน้าคนงานชายผู้อาวุโสได้ชัดเจน และพลอยให้นึกสงสัยเกิดอะไรขึ้นกับองุ่นฟากนั้นกันแน่   

และเรื่องชวนสงสัยก็ไม่ได้มีเพียงเรื่องไร่องุ่น แต่ยังมีเรื่องอัฐิของปรเมศร์ที่ทุกคนไม่เคยพูดถึงเมื่อถามก็ไม่มีใครกล้าให้คำตอบ ที่สำคัญคือเธอมักเห็นปฐพีเดินหายไปทางด้านหลังบ้านไร่ทุกคืน เธอเคยถามนาง แต่นางก็บอกเพียงว่าทางนั้นคือทางไปธารน้ำตก

เธอเห็นชายหนุ่มหายไปทางธารน้ำตกทุกคืนและกลับมาด้วยใบหน้าเศร้าหมองทุกครั้ง เย็นวันหนึ่งขณะเธอช่วยนางและป้ามาลัยจัดผักในครัว เธอได้เลียบเคียงถามถึงผักพริกม้าที่นางเคยพูดไว้ แต่นอกจากนางไม่ตอบคำถามยังจะลุกเดินหนีหน้าตาเฉย ส่วนป้ามาลัยกลับชวนเธอคุยเรื่องผักพื้นบ้านชนิดอื่นไปเสียอย่างนั้น โดยทำทีไม่รับรู้ว่าเธอต้องการคำตอบใด

ฉะนั้นการที่ปฐพีไม่เคยพูดถึงเรื่องที่เขาหายไปท้ายบ้านไร่ทุกคืน และทุกคนพยายามเลี่ยงตอบคำถามของเธอ นับวันมันจึงกลายเป็นความสงสัยมากขึ้น และความสงสัยนี้ก็นำพาให้เธอคอยหาโอกาสไปเยือนธารน้ำตก เพื่อค้นหาคำตอบที่พวกเขาพากันเก็บงำเป็นปริศนาคาใจ

ไร่เสน่หาจองจำหัวใจ

ทำมือขาย: 200 + 40 = 240 บาท 

ยอดโอนยืม ราคาปก 319 + 40 =359

(พื้นที่ห่างไกลลงทะเบียน)

ซึ่งร้านรับคืนหนังสือแล้วโอนคืนลูกค้า 319-31=288 บาท 

เงื่อนไขราคาเช่า : เช่าเหมา  7 วัน ราคา 10%ของราคาปก ตัวอย่างการยืม เช่น นิยายราคาปก 200x10%=20 บาทซึ่ง ยอดยืม 20 บาทนี้จะหักจากค่ามัดจำที่ผู้ยืมต้องจ่ายตามราคาปกก่อน เมื่อส่งหนังสือคืนแล้ว จะโอนคืนส่วนที่หักค่ายืมแล้วค่ะ

หมายเหตุ : ยืมได้ครั้งละไม่เกิน 2 เล่ม ส่งคืนตามวันที่ระบุ ถ้าเลยกำหนดส่งสองวันขอหักยอดที่จะโอนคืนวันละ 2 บาทค่ะ และขอย้ำว่าต้องวางมัดจำตามราคาปกทุกเล่มค่ะ